Seryjni mordercy również mają swoich wielbicieli i otwierają dla nich muzea?! Nie wierzysz, sprawdź mój nowy film!Kanał poświęcony wszystkiemu co straszne, m Ted Bundy był jednym z najbardziej brutalnych seryjnych morderców w historii USA. Przyznał się do zamordowania ok. 30 kobiet, ale szacowano, że ofiar mogło być nawet 100. Gwałcił swe Tłumaczenia w kontekście hasła "ostatnie słowa" z polskiego na francuski od Reverso Context: To były jego ostatnie słowa przed śmiercić. Książka Kontrowersje wokół seryjnych morderców na przykładzie Zdzisława Marchwickiego autorstwa Piwowarczyk Małgorzata, dostępna w Sklepie EMPIK.COM w cenie . Przeczytaj recenzję Kontrowersje wokół seryjnych morderców na przykładzie Zdzisława Marchwickiego. Zamów dostawę do dowolnego salonu i zapłać przy odbiorze! NIEPOCZYTALNOŚĆ I CHOROBY PSYCHICZNE SERYJNYCH MORDERCÓW Weronika Dąbrowska 16.11.2021 Karol Kot, czyli Wampir z Krakowa Karol Kot Jeden z najbardziej znanych seryjnych morderców w Polsce, oskarżony o zamordowanie 2 osób, 10 prób zabójstwa oraz 4 podpalenia. Większość wielokrotnych Traductions en contexte de "wybrałaś seryjnych morderców" en polonais-français avec Reverso Context : Dlaczego na specjalizację wybrałaś seryjnych morderców? 4zvC. Jeffrey Dahmer twierdził, że tacy jak on po prostu rodzą się już w pewien sposób uszkodzeni. Henry Lee Lucas, upamiętniony przez jedną z piosenek Nicka Cave’a na płycie Murder Ballads, winił za swoje mordercze instynkty trudne dorastanie. Ted Bundy oskarżał przemysł pornograficzny. Herbert Mullin słyszał głosy, które nakazywały mu “zanucić pieśń śmierci” (i zapobiec trzęsieniom ziemi). Carl Panzram wskazywał na pobyt w więzieniu (“więzienie uczyniło mnie potworem”), Bobby Joe Long – na uszkodzenia mózgu, przez które jakoby nie mógł zapanować nad własną seksualnością, a John Wayne Gacy obarczał winą bezpośrednio swoje Bundy mordował młode kobiety z długimi brązowymi włosami – czy dlatego, że ten rysopis odpowiadał dziewczynie, która zerwała z nim zaręczyny? David Berkowitz, “syn Sama”, głosił nienawiść do kobiet w ogóle: “one są winne wszystkiemu, co złe” – powtarzał. Dlaczego zabijają? Dlaczego tak trudno ich zidentyfikować i schwytać? Jak to się dzieje, że człowiek nie panujący nad swoimi sadystycznymi skłonnościami tak zręcznie ukrywa się za maską normalności? Nim zostaną rozpoznani i osądzeni, mogą zabić już nie kilka, ale kilkanaście, a nawet kilkadziesiąt osób. Trudne dzieciństwo? Wykorzystywanie seksualne? Poczucie odrzucenia? Skaza genetyczna? Niemożność rozróżnienia dobra i zła, głęboka amoralność, a może jakieś szczególne, a niezbadane jeszcze uszkodzenie mózgu? Na pytanie “dlaczego” nie ma jasnej odpowiedzi. Wciąż nie ma wypracowanego skutecznego schematu, który pozwalałby wykrywać potencjalnych morderców i zapobiegać zbrodniom. Nie ma właściwego klucza, by śledzić i rozpoznawać próby systematyzacji i racjonalizacji są błądzeniem po omacku. Jednoznacznej odpowiedzi nie fascynują. Być może właśnie dlatego, że nie ma do nich odpowiedniego i precyzyjnego klucza. Że można tylko teoretyzować, stawiać hipotezy, budować opinie, kreślić historie, których tłem jest właściwie wciąż to samo pytanie – co oddziela normalność od deprawacji? Gdzie leży ta granica i jak, kiedy, za sprawą czego można ją przekroczyć? I czy ja mógłbym? Jak bardzo bezpieczna jest moja normalność? Jak bardzo bezpieczny jest mój świat? Zło, jakie czai się w akcie brutalnej zbrodni, jest pierwiastkiem nieznanego, grozy, “inności” świata, którego nie potrafimy pojąć i którego nie możemy pojąć, a który jednak właśnie swoją niepojętością fascynuje. Niemożliwe, a jednak się dzieje. I wciąż pozostaje niemożliwe. Wydaje się nieprawdopodobne, że twarze ludzi, którzy dopuszczają się tak niewyobrażalnych aktów przemocy i bestialstwa, nie są naznaczone żadnym piętnem, że nie można ich odróżnić, że są takie zwyczajne – jak się zabezpieczyć, jak ustrzec, skoro te twarze nie różnią się w niczym od naszych, codziennie oglądanych w lustrze? Jest faktem bezspornym, że urok osobisty, którym Ted Bundy czarował swoje ofiary, nie pozostawił obojętnymi nawet sądu i ławy przysięgłych, mimo niepojętego bestialstwa jego czynów. Normalność, zwyczajność, wdzięk, inteligencja, perspektywy – i w tle nienawiść, deprawacja, zło. Ten dualizm przyciąga, wabi, intryguje, jak zagadka, na którą nie ma o seryjnych zabójcach powstają też fabularne filmy biograficzne i parabiograficzne. Problem w tym, że ich jakość w lwiej części przypadków pozostawia wiele, naprawdę wiele do życzenia. Potem na mały czy duży ekran trafiają takie potworki, jak Dahmer, In the Light of the Moon, Ted Bundy: Bezlitosny morderca, Nocny łowca czy The Case of the Hillside Stranglers, filmowe koszmary, które z rzeczywistością mają niewiele wspólnego i lepiej omijać je z daleka. Są jednak wyjątki, z którymi dla odmiany zapoznać się warto. Prezentuję zatem subiektywny wybór godnych uwagi filmów opartych na biografiach autentycznych zabójców. Dodajmy dla jasności, że dla potrzeb zestawienia wyszłam poza typologię mordercy “seryjnego”, inaczej musiałabym zrezygnować z kilku interesujących pozycji. Kolejność – Portret seryjnego mordercy (Henry: Portrait of a Serial Killer, 1986)Henry Lee LucasPrawdopodobnie największy narcyz i egomaniak w gronie narcyzów i egomaniaków, spragniony uznania, dopieszczania, rozpieszczania i zachwytów. W dzieciństwie nauczył się, że im bardziej dziwacznie i przerażająco się zachowuje, tym więcej zyskuje uwagi – również od matki, prostytutki zmuszającej syna do oglądania jej w trakcie seksu z klientami i przebierającej chłopca za uczennicę przed wysłaniem go do szkoły. Matka była jego pierwszą, zresztą przypadkową ofiarą i praźródłem wszystkich fałszywych “świadectw winy” – chociaż nie była to prawda, Henry twierdził, iż odbył stosunek z kobietą po jej śmierci. Odsiedział dziesięć lat, potem kolejne pięć za próbę porwania trzech dziewczynek, aż wreszcie spotkał swoją pokrewną duszę i dopełnienie, Ottisa Toole’a. Ponownie aresztowany za nielegalne posiadanie broni, Lucas rozpoczął serię bezprecedensowych “wyznań”, twierdząc, iż liczba jego ofiar mogła sięgać nawet trzech tysięcy. Nigdy nie udało się do końca oddzielić prawdy od fikcji tak w przypadku Lucasa, jak i jego przyjaciela i wspólnika Toole’a. Do dzisiaj pewne nierozwiązane przypadki nierozpoznanych ofiar bywają przypisywane tej dwójce. Lucas zmarł w więzieniu w 2001 roku, ostatecznie skazany za jedno (!) – Portret seryjnego mordercy to dzisiaj już klasyka kina lat osiemdziesiątych i jeden z najlepszych thrillerów psychologicznych dekady, często określany również mianem “świeżego powiewu w gatunku horroru”. Nie należy go traktować jako biografii, zwłaszcza z uwagi na wspomniane wyżej trudności w odróżnieniu faktów od fikcji w życiorysie Lucasa, natomiast Michael Rooker bez dwóch zdań tworzy charyzmatyczną postać bliższą archetypicznemu wcieleniu zła aniżeli charakterowi (2003)Aileen WuornosJedna z nielicznych w historii seryjnych zabójczyń o takim profilu – Aileen posługiwała się bowiem bronią palną. W ten sposób pozbawiła życia siedmiu mężczyzn, jak twierdziła, w samoobronie, ponieważ każdy z nich próbował ją zgwałcić bądź faktycznie to zrobił, kiedy pracowała jako prostytutka na Florydzie na przełomie lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych minionego wieku. Matka Aileen poślubiła jej ojca jako czternastolatka, Wuornos nigdy go nie poznała, wiadomo o nim tyle, że był schizofrenikiem i pedofilem, który powiesił się w więzieniu. Od jedenastego roku życia dziewczynka była wykorzystywana seksualnie przez dziadka i starszego brata, a mając lat czternaście, zaszła w ciążę. Nigdy nie miała zatem powodów, by uważać świat za szczególnie przyjazne miejsce. Nigdy też nie żałowała swoich czynów i twierdziła, że z chęcią popełniłaby je ponownie, jak również, że społeczeństwo i cały system “srodze ją zawiodły”. Egzekucja Wuornos odbyła się w 2002 roku, jej ostatnie słowa miały brzmieć “I’ll be back”. Monster, za rolę w którym zmieniona nie do poznania Charlize Theron została obsypana deszczem nagród, próbuje znaleźć i uwypuklić ludzkie cechy i emocje w nieodwracalnie uszkodzonej psychice Wuornos, głównie za pośrednictwem jej relacji z Selby Wall (w rzeczywistości – Tyria Moore). Dla samej roli Charlize i świetnego drugiego planu Christiny Ricci warto ten film lato (Summer of Sam, 1999)David BerkowitzDavid Berkowitz, zwany również synem Sama (stąd oryginalny tytuł filmu). Urodzony jako Richard David Falco, sześć śmiertelnych ofiar, siedem rannych, czas działania: 1976–1977 rok, Nowy Jork. Dzisiaj ma sześćdziesiąt trzy lata i twierdzi, że odnalazł Boga. Podobnie jak Zodiak, lubił chlubić się swoimi czynami i podsyłać liściki. Rozkazy odbierał od demona ucieleśnionego w postaci psa sąsiadów… to jest, tak twierdził. Po aresztowaniu stał się swoistym celebrytą, co ewidentnie sprawiało mu przyjemność. Nie lubił kobiet, a już w szczególności tych, które wydawały mu się atrakcyjne. Z filmów opartych na jego życiu Mordercze lato wydaje się najciekawsze, chociaż ambicje reżysera, Spike’a Lee, ewidentnie sięgają dalej niż opowieść o drodze zabójczego maniaka, myślał raczej o portrecie klubowej, beztroskiej i wyzbytej (jeszcze) troski o bezpieczeństwo rzeczywistości późnych lat siedemdziesiątych. I chociaż Berkowitz teoretycznie pozostaje na drugim planie, jako tło i punkt odniesienia, to jednak właśnie jego demoniczne tripy zapadają w pamięć (Zodiac, 2007)Zagadka tożsamości Zodiaka, który terroryzował północną Kalifornię na przełomie lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych minionego wieku, do dzisiaj nie została rozwiązana i formalnie sprawa nadal pozostaje otwarta. Nie wiadomo nawet, ile ostatecznie osób zabił – w listach do gazet twierdził, że trzydzieści siedem, o pięciu wiemy na pewno (z siedmiu zaatakowanych dwie osoby przeżyły). Zodiak deklarował, że chciałby się doczekać porządnego filmu na swój temat, i z pewnością na miano takiego zasługuje Zodiak Davida Finchera, luźno oparty na książkach Roberta Graysmitha, w którego wcielił się Jake Gyllenhaal. Czy sam zainteresowany byłby zadowolony, można wątpić, ponieważ nie jest tutaj pierwszoplanowym bohaterem. Film stanowi zapis skomplikowanego śledztwa i wszystkich jego złożonych implikacji, relacji między ludźmi, którzy zaangażowali się w pościg za mordercą, płacąc za to wysoką cenę. Jest dokumentem czasów i fascynującą, mroczną układanką z gęstą, opresyjną przy Rillington Place 10 (1971) i Rillington Place (serial 2016)John Reginald ChristieJohn Reginald Christie, dla przyjaciół Reg, zamordował co najmniej osiem osób na przełomie lat czterdziestych i pięćdziesiątych minionego wieku w Londynie, w tym własną żonę, Ethel; dwudziestoletnią Beryl Evans, która wraz z mężem wynajmowała u niego lokum, i jej trzynastomiesięczną córkę Geraldine. Swoje zbrodnie popełniał przede wszystkim w sypialni domu przy Rillington Place, stąd tytuły filmu i serialu. W wersji z 1971 roku Christiego zagrał Richard Attenborough, w serialu – fantastycznie wprost odstręczający Tim Roth. Sir Attenborough wspominał doświadczenia na planie z dreszczem grozy, twierdząc, że chociaż nie lubił wcielać się w Christiego, to jednak w żadną ze swoich filmowych kreacji nie był do tego stopnia zaangażowany. W istocie bowiem nie jest najważniejsza niezrównoważona postać impulsywnego impotenta, który nie był w stanie kontrolować swojej agresji, ale dramat Timothy’ego Stevensa, męża Beryl, powieszonego za zbrodnię, której nie popełnił. W filmie zagrał go John Hurt, w serialu – Nico Mirallegro. Tym samym obie wersje, zwłaszcza ta z lat siedemdziesiątych, stanowią ważny głos w dyskusji o efektywności i zasadności kary śmierci. Dzięki świetnej (chociaż irytującej!) roli Samanthy Morton u boku Tima Rotha to też intrygująca prezentacja psychicznego uzależnienia od partnera i chorej, przedziwnie pojmowanej z Bostonu (The Boston Strangler, 1968)Albert DeSalvoWe wczesnych latach sześćdziesiątych w Bostonie trzynaście kobiet – najstarsza miała osiemdziesiąt pięć, a najmłodsza dziewiętnaście lat – padło ofiarą gwałciciela i mordercy, który udusił je w ich mieszkaniach. Zeznania jednej z ocalałych naprowadziły policję na ślad niejakiego Alberta DeSalvo, który co prawda przyznał się do winy, ale ostatecznie został skazany nie za morderstwa, a za niepowiązaną z nimi serię gwałtów. Zmarł w więzieniu w 1972 roku. Aż do 2013 roku utrzymywały się kontrowersje, czy to faktycznie on był Dusicielem z Bostonu. Ostatecznie próbka DNA została powiązana z ostatnią ofiarą, dziewiętnastoletnią Mary Sullivan. Nadal jednak istnieją wątpliwości co do jego winy w pozostałych który tu przywołuję, kryminał noir w reżyserii Richarda Fleischera, jest z pewnością wart obejrzenia, ale w żadnym razie nie należy go traktować jako biografię czy nawet parabiografię, bowiem z faktami poczyna sobie bardzo swobodnie, między innymi przypisując DeSalvo zaburzenia psychiczne, których nigdy u niego nie stwierdzono, acz na ekranie prezentują się widowiskowo. Główna tu zasługa świetnej, nominowanej do Złotego Globu roli Tony’ego Curtisa. U jego boku Henry Fonda jako detektyw John S. nieznajomy (The Deliberate Stranger, 1986)Ted BundyDwuczęściowy film telewizyjny oparty na książce Richarda W. Larsena z 1980 roku. Autor pracował jako reporter dla “Seattle Times” i przeprowadził wywiad z Bundym przy okazji jego pracy w komitecie wyborczym gubernatora Daniela J. Evansa – na długo przed tym, nim Bundy stał się podejrzanym o jakiekolwiek morderstwo. Kiedy film był emitowany, Bundy siedział jeszcze w celi śmierci (stracono go w 1989 roku), ale nie wyraził chęci obejrzenia produkcji, za rolę w której Mark Harmon dostał nominację do Złotego Globu. Chociaż film pomija dzieciństwo, młodość i pierwsze sześć udokumentowanych zabójstw Bundy’ego, jest pod względem faktograficznym najdokładniejszym zapisem jego historii, wyzbytym slasherowego, sensacyjnego posmaku Teda Bundy’ego z 2002 roku. Tę pozycję stanowczo odradzam, natomiast w ramach ciekawostki można zapoznać się z filmem Obcy przyjaciel (The Stranger Beside Me, 2003), opartego na wspomnieniach Ann Rule, jednej z bardziej rozpoznawalnych w Stanach pisarek kryminalnej literatury faktu. Rule przyjaźniła się z Bundym, gdy wspólnie pracowali w ośrodku kryzysowym dla samobójców, i przez długi czas nie mogła uwierzyć w jego winę. W Bundy’ego wcielił się Billy Campbell, rolę Rule zagrała Barbara Hershey. Home Książki Reportaż Rozmowy z seryjnymi mordercami. Najgorsi na świecie Wydawnictwo: Czarna Owca reportaż 304 str. 5 godz. 4 min. Kategoria: reportaż Wydawnictwo: Czarna Owca Data wydania: 2020-09-30 Data 1. wyd. pol.: 2020-09-30 Liczba stron: 304 Czas czytania 5 godz. 4 min. Język: polski ISBN: 9788381432269 Christopher Berry-Dee, słynny kryminolog śledczy, powraca z kolejnym wstrząsającym dziełem. Rozmowy z seryjnymi mordercami. Najgorsi z najgorszych to kolejna podróż w mroczny świat potworów. Tym razem autor zapuszcza się jeszcze głębiej. Nie szczędząc wstrząsających szczegółów, analizuje życie i kłamstwa seryjnych morderców i wyjaśnia motywy ich przerażających zbrodni. Wywiady z zabójcami, policjantami i przedstawicielami prokuratury, a także staranna analiza śledztw pozwalają czytelnikowi uzyskać bezprecedensowy wgląd w psychikę najbardziej diabolicznych ludzi na świecie. Bohaterami książki są zarówno samotni outsiderzy, jak i szanowani członkowie społeczeństwa. Rozmowy z seryjnymi mordercami. Najgorsi z najgorszych dowodzą, że potworni mordercy mogą być znacznie bliżej, niż myślimy... Porównywarka z zawsze aktualnymi cenami W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni. Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie: • online • przelewem • kartą płatniczą • Blikiem • podczas odbioru W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę. papierowe ebook audiobook wszystkie formaty Sortuj: Książki autora Podobne książki Oceny Średnia ocen 6,5 / 10 198 ocen Twoja ocena 0 / 10 Cytaty Powiązane treści Temat skopiowany, ale tu pasuje idelanie... A A on mnie nie zrozumiał. Autor: Georg Wilhelm Friedrich Hegel Opis: 14 listopada 1831. A przecież miałem tam coś! Pourtant j'avais quelque chose là! (fr.) Autor: André Chénier Opis: słowa, jakie miał powiedzieć 25 lipca 1794 pod gilotyną, wskazując na swoją głowę. A, to jest pyszne. Dziękuję. Autor: Johannes Brahms Opis: 3 kwietnia 1897. Ale jak, do diabła, to ma mnie zabić? Autor: Denis Diderot Opis: 31 lipca 1784 do żony, która mówiła mu, żeby nie jadł za dużo. B Będę z Chrystusem i to wystarczy. Autor: Michael Faraday Opis: 25 sierpnia 1867. Bez ciebie, mój drogi, byłbym zdechł – jak świnia! (...) Jestem już u źródła szczęścia. Autor: Fryderyk Chopin Opis: słowa skierowane 17 października 1849 do ks. Felińskiego, udzielającego mu sakramentu. Boże, dopomóż mojej biednej duszy. Autor: Edgar Allan Poe Opis: 7 października 1849. Boże, mój Boże, czemuś mnie opuścił? Eli, Eli, lema sabachthani? (Mt 27, 46; grecka transkrypcja słów aramejskich) Eloi, Eloi, lema sabachthani., Mk 15,34 Autor: Jezus Chrystus Opis: 3 kwietnia 33 Bóg mi wybaczy. To jego fach. Dieu me pardonnera. C'est son metier. (fr.) Autor: Heinrich Heine Opis: 17 lutego 1856. Bóg nigdy nie umrze! Autor: Gabriel García Moreno Opis: 6 sierpnia 1875, został zamordowany przez przeciwników politycznych Źródło: Jacek Bartyzel, Gabriel García Moreno, C Całe moje życie było jednym nieprzerwanym grzechem. Boże, zlituj się nade mną! Autor: August II Mocny – król Polski Opis: 1 lutego 1733. Chcę być pochowany, stojąc – twarzą w stronę Niemiec. Autor: Georges Clemenceau Opis: 24 listopada 1929. Chcę iść do piekła, nie do nieba. W piekle będę miał towarzystwo papieży, królów i książąt, a w niebie są sami żebracy, mnisi, pustelnicy i apostołowie. Autor: Niccolo Machiavelli Opis: 21 czerwca 1527. Chodźmy do domu, chcę zobaczyć Seana, zanim pójdzie spać. Autor: John Lennon Opis: 8 grudnia 1980, zastrzelony przez niezrównoważonego psychicznie Marka Chapmana Źródło: wywiad z Yōko Ono, Metro, 12 czerwca 2007 Chryste, przebacz! Autor: Hans Frank Opis: 16 października 1946 przed egzekucją. Chyba mnie zabił. Autor: Henryk III Walezjusz Opis: 2 sierpnia 1589, zasztyletowany w lektyce podczas ulicznej rozmowy z poddanymi. Ci dranie mają mnie, ale nie dorwą wszystkich. Autor: Aleksander Litwinienko, został otruty Opis: 23 listopada 2006. Ciemności! Och, ciemności! Autor: Guy de Maupassant Opis: 6 lipca 1893. Co to jest? Autor: Leonard Bernstein Opis: 14 października 1990. Czuję ból, tutaj. Autor: Charles de Gaulle Opis: 9 listopada 1970. Czy nikt nie rozumie? Does nobody understand? (ang.) Autor: James Joyce Opis: 13 stycznia 1941. – Czy to już czwarty? – [Dr Robley Dunglison: „Już niedługo.”] – Duszę swoją powierzam Bogu, moją córkę swemu krajowi. Is it the Fourth?" [Dr Robley Dunglison: "It soon will be."] "I resign my spirit to God, my daughter to my country. (ang.) Autor: Thomas Jefferson Opis: 4 lipca 1826. Czy wszyscy inni są cali? Autor: Robert F. Kennedy Opis: 6 czerwca 1968, zaraz po zamachu na niego. D Dalej, zróbmy to! Let's do it! (ang.) Autor: Gary Gilmore przed straceniem Opis: 17 stycznia 1977. Dlaczego teraz? Autor: cesarz Franciszek Józef I Opis: 21 listopada 1916. Źródło: Gabriele Praschl-Bichler, «Prywatne życie cesarza Franciszka Józefa» Uwaga: W dalszej części znajdują się słowa powszechnie uznawane za wulgarne. Do dupy. Autor: Agnieszka Osiecka Opis: 7 marca 1997. Źródło: Lidia Ostałowska, Paweł Smoleński, To nie mój pies, ale moje łóżko, «Gazeta Wyborcza», 30 kwietnia 1997 Dobranoc!!! Do widzenia!!! Cześć!!! Giniemy!!! Autor: Zygmunt Pawlaczyk, kapitan samolotu Ił 62 M Tadeusz Kościuszko. Opis: 9 maja 1987, na chwilę przed katastrofą w Lesie Kabackim. Dosyć. Genug. (niem.) Autor: Immanuel Kant Opis: 12 lutego 1804. Dzięki Bogu. Już mnie nudziło bycie najśmieszniejszą osobą w pokoju. Thank God. I'm tired of being the funniest person in the room. (ang.) Autor: Del Close, improwizator, nauczyciel i komediant Opis: 4 marca 1999. Dzisiejszej nocy odejdę. Autor: James Brown Opis: 25 grudnia 2006. F Francja, armia, Józefina! Autor: Napoleon I Opis: 5 maja 1821. G Galilejczyku, zwyciężyłeś! Galilaee, vicisti! (łac.) Opis: 26 czerwca 363, słowa przypisane Julianowi Apostacie przez pisarzy chrześcijańskich z V Cesarz miał je wypowiedziec, będąc śmiertelnie rannym w bitwie. Swój przydomek («apostata», czyli odstępca) zawdzięczał odejściu od wiary chrześcijańskiej (wspomniany «Galilejczyk» to Jezus Chrystus) i przejścia na politeizm. Gdzie mój zegarek? Autor: Salvador Dali Opis: 23 stycznia 1989. I I ty, Brutusie, przeciw mnie Et tu Brute contra me (łac.) Autor: Juliusz Cezar Opis: 15 marca 44 zasztyletowany przez senatorów. I wszystko przez moje pieniądze. Autor: Nathan Rothschild Opis: 28 lipca 1836. J Ja odchodzę, ale państwo pozostanie. Autor: Ludwik XIV Opis: 1 września 1715. Jestem teraz panem siebie! Autor: Katon Młodszy. Opis: przed samobójczą śmiercią w 46 Jak zawsze masz rację, Johann. Autor: Edmund Husserl Opis: wypowiedziane 27 kwietnia 1938 do swego ucznia i przyjaciela, Jana Patočki. Jakiż artysta ginie! (we mnie) Qualis artifex pereo! (łac.) Autor: Neron Opis: 9 czerwca 68 przed samobójczą śmiercią. Jest tam bardzo pięknie. Autor: Thomas Edison Opis: 18 października 1931. Jestem Heinrich Himmler! Autor: Heinrich Himmler Opis: 23 maja 1945 popełniając samobójstwo podczas próby przesłuchania przez Brytyjczyków. Jestem królem Szwecji... to wszystko. Autor: Gustaw II Adolf Opis: 16 listopada 1632, poległ w bitwie Jestem zakłopotany. Autor: Aleister Crowley Opis: 1 grudnia 1947. Jestem zmęczony. Krótki odpoczynek zrobi mi dobrze. Autor: Gustaw III – król Szwecji Opis: 29 marca 1792. Jesteśmy żebrakami. Autor: Marcin Luter Opis: 18 lutego 1546. Jezu, kocham Cię. Kocham Cię, Jezu. Autor: Matka Teresa Opis: 5 września 1997. już tylko krok i niech Żyje Życie bo stanąłem na początku, bo pociągnął mnie Ojciec i stanę na końcu i nie skosztuję śmierci. Autor: Edward Stachura, List do pozostałych Opis: 24 lipca 1979, popełnił samobójstwo Już mnie to wszystko potwornie nudzi. Autor: Winston Churchill Opis: 15 stycznia 1965, przed zapadnięciem w śpiączkę, w której dziewiątego dnia zmarł. K Kobieto, postrzeliłaś mnie! Lady, you shot me! (ang.) Autor: Sam Cooke Opis: 11 grudnia 1964, po tym jak został postrzelony w swoim pokoju w hotelu Zabójczynią była właścicielka hotelu. Kochajcie się. Autor: George Harrison Opis: 29 listopada 2001 do swojej rodziny. Klaszczcie. Komedia skończona. Autor: Ludwig van Beethoven Opis: 26 marca 1827, jedna z wersji ostatnich słów (za cesarzem Oktawianem Augustem). Kritonie, myśmy winni koguta Asklepiosowi. Oddajcież go a nie zapomnijcie! Autor: Sokrates Opis: 399 po egzekucji (został skazany na śmierc przez wypicie trucizny). Kto tam? Kto tam? ¿Quién es? ¿Quién es? (hiszp.) Autor: Billy Kid, chwilę przed tym jak został zastrzelony przez Pata Garretta Opis: 14 lipca 1881. M Mam nadzieję, że to nie wieczny sen... ot eternal sleep, I hope! (ang.) Autor: Sarojini Naidu Opis: kiedy podano jej tabletkę nasenną. Źródło: The ‘Nightingale’ of India, 18 grudnia 2006 Mam wygraną, ale zajmie to chwilę... Autor: Cecil Purdy, pierwszy mistrz świata w szachach korespondencyjnych Opis: zmarł przy szachownicy 6 listopada 1979. Mogłem się nie przerzucać ze szkockiej na martini. Autor: Humphrey Bogart Opis: 14 stycznia 1957. Może to w tym położeniu śmierć mnie zastanie. Autor: Juliusz Słowacki Opis: 3 kwietnia 1849. Módlmy się za ojczyznę! Boże błogosławiony! Autor: Jan Matejko Opis: 1 listopada 1893. N Na mój pogrzeb niech nikt nie przyjdzie. Wszyscy będą z tego zadowoleni, a ja najbardziej. Skromność przede wszystkim. Autor: Louis-Ferdinand Céline Opis: 1 lipca 1961. Na ziemię! Autor: Charles Dickens – prosił, żeby położyć go na ziemi. Opis: 9 czerwca 1870. Nawet gdyby wszystkie miecze w Anglii mierzyły w moją głowę, wasze groźby i tak by mnie nie ruszyły. If all the swords in England were pointed against my head, your threats would not move me. (ang.) Autor: Thomas Becket Opis: 29 grudnia 1170 został zamordowany przez żołnierzy króla Anglii Henryka II Nie! Autor: Alexander Graham Bell Opis: 2 sierpnia 1922. Nie bójcie się, nie jest naładowany... Autor: Terry Kath, muzyk rockowego zespołu «Chicago Transit Authority», przykładając do głowy rewolwer, który czyścił. Chwilę później pociągnął za spust. Opis: 23 stycznia 1978. Nie do mnie strzelacie, lecz do Armii Czerwonej. Autor: Michaił Tuchaczewski Opis: 11 czerwca 1937, został rozstrzelany Nie ma Boga nad Allaha a Mahomet... (jest jego prorokiem) Autor: Saddam Husajn Opis: 30 grudnia 2006 wypowiadając muzułmańskie wyznanie wiary (szahadę), niedokończone z powodu zerwania się belki, na której stał skazany. Nie psuj mi moich kół! μοὺ τους κύκλους τάραττε (gr.) Autor: Archimedes Opis: 212 słowa wypowiedziane przez Archimedesa rysującego na piasku figury geometryczne do rzymskiego legionisty, który w przypływie gniewu zabił go chwilę później. Nie trafiliby w słonia z tej odleg... Autor: John Sedgwick, kapitan Unii w wojnie secesyjnej Opis: 9 maja 1864. Poległ w bitwie Niech żyją Niemcy! Niech żyje Argentyna! Niech żyje Austria! Byłem posłuszny prawom wojny i mojemu krajowi. Jestem gotowy. Panowie, wkrótce się spotkamy, taki jest los wszystkich ludzi. Całe życie wierzyłem w Boga i umieram, wierząc w Niego. Autor: Adolf Eichmann Opis: 31 maja 1962 został powieszony w Izraelu za zbrodnie wojenne Niech żyją święte Niemcy! Es lebe das heilige Deutschland! (niem.) Autor: Claus von Stauffenberg Opis: 21 lipca 1944 został rozstrzelany za zamach na Adolfa Hitlera Niech żyje Polska! Autor: Maria Mandel, hitlerowska zbrodniarka przed powieszeniem Opis: 24 stycznia 1948. Niechaj trwa na wieki! Esto perpetua! (łac.) Autor: Paolo Sarpi, włoski filozof i historyk o rodzinnej Wenecji Opis: 15 stycznia 1623. Nie wiem. Autor: Pierre Abelard Opis: 21 kwietnia 1142. Nigdy nie czułem się lepiej. Autor: Douglas Fairbanks, chwilę później umarł na zawał serca. Opis: 12 grudnia 1939. No, już, wynoście się stąd! Ostatnie słowa są dla głupców, którzy nie powiedzieli wystarczająco wiele. Autor: Karol Marks proszony o ostatnie słowa. Opis: 14 marca 1883. No to teraz idę spać. Dobranoc. Autor: George Byron Opis: 19 kwietnia 1824. O O Boże! He Ram! (hindi) Autor: Mahatma Gandhi, ostatnie słowa po postrzeleniu Opis: 30 stycznia 1948. O nędzna cnoto, byłaś tedy tylko słowem, a ja cię czciłem jako coś rzeczywistego, ty zaś byłaś niewolnicą Losu. Autor: Marek Juniusz Brutus Opis: 23 października 42 popełnił samobójstwo O, nie płaczcie. Bądźcie dobrymi dziećmi i wszyscy spotkamy się w niebie. Autor: Andrew Jackson Opis: 8 lipca 1845. O wolności, jakież zbrodnie popełnia się w twoim imieniu! Autor: Madame Roland, ścięta podczas rewolucji francuskiej. Opis: 8 listopada 1793. Obedrą mnie ze skóry jak pułkownika i Dzikowskiego. Autor: Adam Mickiewicz Opis: 26 listopada 1855, poeta bardzo cierpiał, ponieważ skarżył się na przenikliwe zimno, masowano go, sprawiało mu to jednak ból, który spowodował wypowiedzenie powyższych słów. Opis: Cyprian Kamil Norwid stworzył legendę, jakoby Mickiewicz w ostatnich słowach wygłosił przesłanie do narodu polskiego: «Kochajmy się». Prawdą jest jedynie, że niedługo przed śmiercią służący pytał, czy ma coś przekazać dzieciom wieszcza, na co Mickiewicz odparł: «Powiedz im, niech się kochają. Zawsze.» Odbierz mi łono. Autor: Agrypina Młodsza Opis: 23 marca 59 została zabita na zlecenie swego syna, cesarza Nerona. Powyższymi słowami skierowanymi do zabójców wyrażała obrzydzenie dla części ciała, przez którą go urodziła Od dawna nie piłem szampana. I haven't had champagne for a long time. (ang.) Autor: Anton Czechow, gdy pielęgniarka dała mu szampana, by ulżyć mu w chorobie, zmarł na gruźlicę. Opis: 15 lipca 1904. Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha mojego. Autor: Jezus Chrystus, Łk 23, 46 Opis: 3 kwietnia 33 na krzyżu O, święta naiwności! O, sancta simplicitas! (łac.) Autor: Jan Hus Opis: 6 lipca 1415 na widok babiny dokładającej gałązkę do jego stosu. O, tak, to chwalebny Czwarty Lipca. To wspaniały dzień. To dobry dzień. Niech Bóg go błogosławi. Niech Bóg błogosławi was wszystkich.(...) Thomas Jefferson przetrwa... Oh, yes; it is the glorious Fourth of July. It is a great day. It is a good day. God bless it. God bless you all. Thomas Jefferson survives... (ang.) Autor: John Adams Opis: 4 lipca 1826. P Pamiętajcie. Autor: Karol I Stuart Opis: 30 stycznia 1649, przed egzekucją (został ścięty) Pisałem to dla siebie. Autor: Wolfgang Amadeusz Mozart Opis: 5 grudnia 1791. Poczekaj chwilę... Autor: papież Aleksander VI Opis: 18 sierpnia 1503. Pokażcie moją głowę ludowi, warta jest tego. Autor: Georges Danton Opis: 5 kwietnia 1794, przed egzekucją (został ścięty) Powiedz im, że miałem wspaniałe życie. Autor: Ludwig Wittgenstein Opis: 29 kwietnia 1951. Powinienem pić więcej szampana. Autor: John Maynard Keynes Opis: 21 kwietnia 1946. Pozwólcie mi iść do domu Ojca. Autor: Jan Paweł II Opis: 2 kwietnia 2005. Pójdź wierny mieczu, towarzyszu mych wszelkich dokonań! Autor: Francisco Pizarro Opis: 26 czerwca 1541, tuż przed śmiercią, zadaną przez byłych podkomendnych. Proszę nie zapominać, że jednak jestem biskupem. Autor: Charles-Maurice de Talleyrand-Périgord Opis: 17 maja 1838. Proszę, zgaście światło. Autor: Theodore Roosevelt Opis: 6 stycznia 1919. Przegrywam. Autor: Frank Sinatra Opis: 14 maja 1998. Przekroczmy rzekę i odpocznijmy w cieniu drzew. Autor: Thomas Stonewall Jackson Opis: 10 maja 1863. Przyjaciele, nie zapisałem nawet połowy rzeczy, które widziałem. Autor: Marco Polo Opis: 8 stycznia 1324. Przykryjcie mnie lepiej... Autor: Cyprian Kamil Norwid Opis: 23 maja 1883. S Słońce jest Bogiem. Autor: William Turner Opis: 19 grudnia 1851. Spokojnie, dobry człowieku, to nie czas na robienie sobie wrogów. Autor: Wolter Opis: 30 maja 1778, zapytany przez księdza czy wyrzeka się szatana. Straciłem juz pasję, i pamiętajcie, lepiej wypalić się niż zniknąć. Pokój, Miłość, Empatia. Kurt Cobain. I don't have the passion anymore, and so remember, it's better to burn out than to fade away. Peace, Love, Empathy. Kurt Cobain. (ang.) Autor: Kurt Cobain Opis: 5 kwietnia 1994 w liście napisanym przed samobójczą śmiercią. Strasznie boli mnie głowa. Autor: Franklin Delano Roosevelt Opis: 12 kwietnia 1945. Strzelaj w piersi. Autor: Benito Mussolini Opis: 28 kwietnia 1945 przed egzekucją Strzelajcie, kanalie, bo jeszcze nie umarłem! Autor: Ion Antonescu, rumuński faszysta. Opis: 1 czerwca 1946 przed egzekucją T Tak. Autor: Marcin Luter Opis: 18 lutego 1546. Tak bardzo starałem się czynić to, co należy. Autor: Grover Cleveland Opis: 24 czerwca 1908. Te tapety na ścianie i ja walczymy ze sobą w śmiertelnym pojedynku. Jedno z nas musi odejść. Autor: Oscar Wilde Opis: 30 listopada 1900. Ten facet musi się zatrzymać... widzi nas! Autor: James Dean Opis: 30 września 1955, tuż przed śmiercią w wypadku samochodowym To absurd. To absurd. Autor: Zygmunt Freud Opis: 23 września 1939. To nic. Autor: arcyksiążę Franciszek Ferdynand Habsburg Opis: zastrzelony 28 czerwca 1914 w Sarajewie. To nie jest śmiertelna rana, doktorze. Autor: Alexander Hamilton Opis: 12 lipca 1804. Tristan. Autor: Ferenc Liszt Opis: 31 lipca 1886. Tu leży Józef, któremu się nie powiodło żadne przedsięwzięcie. Autor: cesarz Józef II Habsburg Opis: 20 lutego 1790. U Udaję się w poszukiwaniu wielkiego być może. Je m'en vais chercher un grand peut-être. (fr.) Autor: François Rabelais Opis: 9 kwietnia 1553. Uderzaj, człowieku! Autor: Walter Raleigh Opis: 29 października 1618 do kata. Umierać kochanie? To jest ostatnia rzecz jaką zrobię. Autor: Groucho Marx Opis: 19 sierpnia 1977. Umieram, stary. Autor: Tupac Shakur Opis: 13 września 1996, został śmiertelnie ranny w strzelaninie Umieram wśród zbyt wielu lekarzy. Autor: Aleksander Wielki Opis: 10 czerwca 323 Upewnijcie się, że będziecie śpiewać «Błogosławiony jest Pan». I śpiewajcie to dobrze. Autor: Martin Luther King Opis: 4 kwietnia 1968, został zastrzelony przez rasistę Uwolnijmy Rzymian od ich długiego niepokoju, skoro twierdzą, iż zbyt długo jest czekać na śmierć starego człowieka. Autor: Hannibal Opis: 183 popełnił samobójstwo, wypijając truciznę W Wciąż żądasz ode mnie, żebym z czegoś rezygnował, z czego mam zrezygnować teraz? You are always wanting me to give up something, what do you want me to give up now? (ang.) Autor: Ernest Henry Shackleton Opis: 5 stycznia 1922. Wielki skok w ciemność. Autor: Thomas Hobbes Opis: 4 grudnia 1679. Wiem, że przychodzisz mnie zabić. Strzelaj, masz tylko zabić człowieka. Autor: Che Guevara Opis: 9 października 1967, został rozstrzelany przez boliwijskich żołnierzy Więcej światła. Mehr Licht (niem.) Autor:Johann Wolfgang von Goethe Opis: 22 marca 1832, prawdopodobnie umierającemu Goethemu ciemniało w oczach i powiedział: «Otwórzcie drugą okiennicę, niechaj wpadnie więcej światła». Zobacz też: światło Wody. Autor: Ulysses Grant Opis: 23 lipca 1885. W porządku. Autor: Herbert George Wells Opis: 13 sierpnia 1956. Wprost przeciwnie! Tvert imot! (norw.) Autor: Henryk Ibsen Opis: 23 maja 1906, odpowiedź na słowa jego pielęgniarki, która stwierdziła, że wygląda lepiej niż zwykle; po chwili pisarz zmarł. Wszystkie moje posiadłości za [jeszcze] jedną chwilę [życia]. All my possessions for a moment of time. (ang.) Autor: Elżbieta I Opis: 24 marca 1603. Źródło: Władysław Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych, Warszawa 1989, s. 26. Wszystkie uwarunkowane zjawiska mają nietrwałą naturę – niestrudzenie praktykujcie dalej. Autor: Budda Siakjamuni Opis: do uczniów. Źródło: Digha Nikaya, Mahāparinibbāna Sutta Wszystko stracone. Mnisi! Mnisi! Mnisi! I teraz wszystko stracone. Imperium, ciało i dusza. Autor: Henryk VIII Opis: 28 stycznia 1547. Wybaczam wam zło, jakie mi wyrządziliście. Kapłani, błagam, niech każdy z was ofiaruje za mnie mszę. Głosy pochodziły od Boga. Wszystko co uczyniłam, pochodziło z Bożego rozkazu. Moje objawienia pochodziły od Boga. Autor: Joanna d'Arc Opis: 30 maja 1431, przed spaleniem na stosie Wybaczcie mi, Panie. Autor: Maria Antonina, która kładąc głowę pod gilotynę nadepnęła katowi na stopę Opis: 16 października 1793. Wychodzę na zewnątrz i może spędzę tam trochę czasu... Autor: Lawrence Oates, angielski polarnik, uczestnik wyprawy Roberta Scotta z 1912 na biegun południowy Opis: 16 marca 1912 umierający Oates wyszedł z namiotu i nie wrócił, aby nie stanowic ciężaru dla swoich towarzyszy. Jego ciała nigdy nie odnaleziono Wykonało się. (J 19,30) Autor: Jezus Chrystus Opis: 3 kwietnia 33 wypowiedziane na krzyżu wg Ewangelii Św. Jana. Źródło: Biblii Tysiąclecia Zobacz też: Biblia, Bóg Wiem, że jestem bliski śmierci. Zażywałem crack i heroinę przez lata. Nigdy nie chciałem aby moje życie skończyło się w ten sposób. Wiem, że nie mam już szans. Jest za późno. Autor: Layne Staley Źródło: Ostatni wywiad przed śmiercią, 2002 Z Zabiłem prezydenta bo uważałem, że był wrogiem ludu, dobrego pracującego ludu. Nie przepraszam za swoją zbrodnię. Autor: Leon Czolgosz, zabójca prezydenta Stanów Zjednoczonych Williama McKinley'a. Opis: 29 października 1901 przed egzekucją. Zachowam spokój (...) Strzelcie mi w głowę i w serce. Umieram dla Polski, którą Piłsudski zniszczył. Autor: Eligiusz Niewiadomski Opis: 31 stycznia 1923 przed egzekucją. Źródło: Richard M. Watt, Gorzka chwała. Polska i jej los 1918–1939, wyd. AMF+, Warszawa, 2005, tłum. Piotr Amsterdamski, str. 175. Zawsze kochałem moją żonę, moje dzieci, moich wnuków i zawsze kochałem swój kraj. Chcę odejść. Boże, zabierz mnie. Autor: Dwight Eisenhower Opis: 29 marca 1969. Zostałem stworzony po to, aby podbić świat. Ile mi było dane, tyle zrobiłem, reszta to wasze zadanie. Autor: Czyngis-chan do swoich synów. Opis: 18 sierpnia 1227. Zupełnie się nie boję umierać. Autor: Karol Darwin Opis: 19 kwietnia 1882. Ź Źle. Proszę nie... nie puszczaj mnie. Autor: John F. Kennedy Opis: 22 listopada 1963, został zastrzelony Ż Żałuję jedynie że mam tylko jedno życie, które mogę poświęcić dla mojego kraju. Autor: Nathan Hale Opis: przed śmiercią na szubienicy, na którą brytyjscy żołnierze skazali go za szpiegostwo w ich obozie. Źródło: Terry Crowdy, Historia szpiegostwa i agentury, wyd. Bellona, 2006, s. 110. Zobacz też: patriotyzm Żyję! Autor: Kaligula, cesarz rzymski. Opis: 24 stycznia 41 zamordowany przez swoich pretorian. Żyłem jak filozof, umieram jak chrześcijanin. Autor: Casanova Opis: 4 czerwca 1798. Postacie fikcyjne Bogu dzięki... umieram jako prawdziwy Amerykanin. Postać: Bill Cutting Źródło: Gangi Nowego Jorku Co wam powiem, to wam powiem, ale wam powiem. Żal mi. Postać: Pyzdra Źródło: serial Janosik Ile żyć przeżyliśmy? Ile razy umarliśmy? Podobno w chwili śmierci tracimy 21 gramów naszej wagi. Każdy. Co zmieści się w 21 gramach? Co tracimy? A kiedy tracimy 21 gramów? Co tracimy razem z nimi? Co zyskujemy? Co zyskujemy? 21 gramów. Tyle waży 5 dwugroszówek, tyle waży koliber. Cukierek. Ile waży 21 gramów? Postać: Paul Źródło: 21 gramów Jak pies, jak pies. Postać: Jozef K. Źródło: Franz Kafka, Proces Klękam tylko przed Bogiem, a tutaj go nie widzę Postać: John Abruzzi Źródło: Prison Break Ksiądz: Niech Bóg zmiłuje się nad Twoją biedną duszą. Henri Verdoux: Czemu nie? I tak należy do Niego! Postać: Henri Verdoux Źródło: Pan Verdoux Mój skarb! Postać: Gollum Opis: spadając w otchłań wraz z Jedynym Pierścieniem. Źródło: Władca Pierścieni No, bratku, mnie już wszystko wolno. Mnie miejsce wydaje się odpowiednie; a jak będą cię przesłuchiwać, to powiedz, że po prostu pojechałem do Ameryki. Postać: Swidrygajłow Opis: po wypowiedzeniu tych słów zastrzelił się Źródło: Fiodor Dostojewski, Zbrodnia i kara No tak... spodziewam się, że będziemy się zbierać? Postać: Windle Poons Opis: słowa wypowiedziane do Śmierci. Źródło: Kosiarz Bill: Pai Mei nauczył cię techniki Pięciu Punktów Rozsadzających Serce? Panna Młoda: Oczywiście, że tak. Bill: Czemu mi nie powiedziałaś? Panna Młoda: Nie wiem... Ponieważ jestem... złym człowiekiem. Bill: Nie, nie jesteś złym człowiekiem. Jesteś wspaniałym człowiekiem. Moim ulubionym. Ale od czasu do czasu bywasz prawdziwą p*zdą. Jak wyglądam? Panna Młoda: Wyglądasz na gotowego. Postać: Bill Źródło: Kill Bill II Różyczka. Rosebud (ang.) Postać: Charles Foster Kane Źródło: Obywatel Kane Pomóż mi! Postać: Ymper Trymon Źródło: Terry Pratchett, Blask Fantastyczny Powierzam swą duszę dowolnemu bogu, który potrafi ją znaleźć. Postać: Moist von Lipwig Opis: reakcja na prośbę wieszającego go kata, który poprosił go o ostatnie słowa; w rzeczywistości Moist przeżył egzekucję. Źródło: Terry Pratchett, Piekło pocztowe Reszta jest milczeniem Postać: Hamlet Źródło: William Szekspir, Hamlet Severusie... błagam... Postać: Albus Dumbledore Źródło: Joanne Kathleen Rowling, Harry Potter i Książę Półkrwi Spójrz... na mnie. Postać: Severus Snape Źródło: Joanne Kathleen Rowling, Harry Potter i Insygnia Śmierci Starzec umiera. Młoda dziewczyna żyje. Uczciwa wymiana. (Strzela sobie w głowę). Kocham cię, Nancy. Postać: Hartigan Źródło: Sin City: Miasto Grzechu (Zostaje porażony prądem na krześle elektrycznym). Tylko na tyle was stać, wy cioty? (Zostaje ponownie porażony prądem, umiera). Postać: Marv Źródło: Sin City: Miasto Grzechu Widziałem rzeczy, którym wy, ludzie, nie dalibyście wiary. Statki w ogniu sunące ku ramionom Oriona. Oglądałem promienie kosmiczne błyszczące w ciemnościach blisko wrót Tannhausera. Wszystkie te chwile znikną w czasie, jak łzy na deszczu. Czas umrzeć. Postać: Roy Batty Źródło: Łowca Androidów Wolność! Postać: William Wallace, który był także postacią historyczną Źródło: Waleczne serce Wymówiłeś to... poprawnie! Postać: Pan Herbatka, Opis: do Śmierci, który jako pierwszy poprawnie wymówił jego nazwisko. Źródło: Wiedźmikołaj Zasłuż na to. Zasłuż na to wszystko. Postać: kapitan John Miller Źródło: Szeregowiec Ryan Zgroza! Zgroza! Postać: Kurtz Źródło: Jądro ciemności Życie jest piękne. Postać: Vito Corleone Źródło: Ojciec chrzestny Sklep Książki Literatura faktu, reportaż Literatura faktu Seryjni mordercy (okładka miękka) Wszystkie formaty i wydania (3): Cena: Opis Opis Torturowali, gwałcili, mordowali. Ich czyny budzą odrazę. W społecznej świadomości uchodzą za przykład tego, jak zły może być człowiek. Jednak w seryjnych mordercach jest też coś, co nas intryguje. Jakie mają IQ? Kim najczęściej są z zawodu? Według jakiego klucza wybierają ofiary? Prowadzą podwójne życie i tej jego dziedziny pomiędzy morderstwami nie ukrywają przed otoczeniem. Wśród przyjaciół i sąsiadów uchodzą zazwyczaj za kulturalnych, miłych ludzi. Autorka odsłania najciemniejszą stronę ludzkiej natury. Odziera z tajemnicy Anioły Śmierci i Czarne Wdowy. W gęstwinie ciekawostek i nieznanych dotąd faktów stara się udzielić odpowiedzi na pytania o to, jak rodzi się morderca, jak wybiera swoje ofiary, dlaczego przez tak długi czas zostaje niezauważony, i wreszcie – czy możemy go w porę rozpoznać. Powyższy opis pochodzi od wydawcy. Dane szczegółowe Dane szczegółowe Tytuł: Seryjni mordercy Tytuł oryginalny: Serial Killer Trivia: Fascinating Facts and Disturbing Details That Will Freak You the F*ck Out Podtytuł: Wstrząsające wydarzenia, okrucieństwa, narzędzia zbrodni Autor: Kaminsky Michelle Tłumaczenie: Bończyk Stanisław Wydawnictwo: Wydawnictwo MUZA Język wydania: polski Język oryginału: angielski Liczba stron: 368 Numer wydania: I Data premiery: 2020-05-06 Rok wydania: 2020 Forma: książka Wymiary produktu [mm]: 208 x 32 x 139 Indeks: 34670972 Recenzje Recenzje Inne z tego wydawnictwa Najczęściej kupowane Bogdan ArnoldPolscy seryjni mordercy - poznaj historie ludzi, którzy mordowali z przyjemnością [ZDJĘCIA] arcSeryjni mordercy mają różne twarze, różne również są motywy ich działania. Morderstwa na tle seksualnym, przestępstwa popełnione z lubieżności czy na tle rabunkowym mrożą krew w żyłach. Przykładny ojciec, seryjnym zabójcą kobiet. Młody, 22 letni chłopak pragnący widoku krwi, to jedne z wielu masek, za którymi seryjni zabójcy ukrywali swoje przerażające oblicza. Władca much - Bogdan ArnoldBogdan Arnold mieszkał w centrum Katowic, w kamienicy na poddaszu ul. Dąbrowskiego. To właśnie tam, ten przeciętny i niewyróżniający się człowiek dokonał okrutnych morderstw, które pomimo upływu wielu lat wciąż pozostają wstrząsające. Milicjanci w 1967 roku w mieszkaniu Bogdana Arnolda dokonali makabrycznego odkrycia. Roje much, fetor, makabryczny widok poćwiartowanych zwłok nie pozostawiał złudzeń. Bogdan Arnold, dokonał masakrycznych zbrodni we własnym mieszkaniu. Przy zwłokach nie odnaleziono żadnych dokumentów. Ustalenie tożsamości ofiar było żmudnym procesem. Przy identyfikacji zwłok w pierwszej kolejności badano ubrania ofiar, dopiero później prowadzono szczegółowe badania w prosektorium. Śledczy w mieszkaniu Bogdana Arnolda odnaleźli zwłoki czterech kobiet. Prowadzący dochodzenie posiłkowali się nawet muszymi kokonami, aby ustalić kiedy popełniono zabójstwa. Obliczenia śledczych pozwoliły dowieść, że od momentu odnalezienia zwłok do pierwszego zabójstwa Bogdana Arnolda minęło pół roku. Ofiarami były prostytutki, pierwszą z nich Bogdan Arnold poznał w katowickim barze "Kujawiak". Według ustaleń śledczych kobieta dosiadła się do mężczyzny i poprosiła o poczęstowanie piwem. Para następnie udała się do mieszkania Bodgana Arnolda, tam kobieta miał zaproponować mężczyźnie rozzłościł się i w ataku złości zabił kobietę, kilkukrotnie uderzając ją młotkiem w głowę. Niektóre części ciała próbował palić w domowym piecu. Ciało kobiety umieszczone w wannie próbował zalewać chlorkiem, aby przyspieszyć proces rozkładu zwłok. Władca much - Bogdan Arnold przez cały czas żył w mieszkaniu, w sąsiedztwie rozpadających się zwłok. W jego mieszkaniu odnaleziono przedmioty, które służyły mężczyźnie do zabijania swoich ofiar. Młotek, metalowy drut, opaska do duszenia. W momencie kiedy milicjanci dokonali makabrycznego odkrycia, Bogdan Arnold przebywał w pracy. Następnie ukrywał się przez tydzień w okolicach Huty Silesia . Ostatecznie jednak zgłosił się na milicję. Dokonał czterech zabójstw, trzy ofiary zostały zidentyfikowane. Mężczyzna dokładnie opowiadał śledczym o swoich zbrodniach. W trakcie wizji lokalnych na manekinach demonstrował jak zabijał swoje ofiary. Przyznał się również do otrucia jednej z swoich trzech żon. Władca Much został skazany na karę śmierci. Wyrok został wykonany 16 grudnia 1968 roku o godzinie Knychała - Wampir z BytomiaOd 1974 do 1982 roku śląska milicja poszukiwała mordercy samotnych kobiet, który działał w sposób bardzo brutalny i zuchwały. Policyjnemu dochodzeniu nadano kryptonim "Fankenstein". Pierwszą ofiarą Wampira z Bytomia była Stefania M. Do zabójstwa na tle seksualnym doszło 3 września 1974 roku w Piekarach Śląskich. Ofiara zginęła poprzez uderzenie tępym narzędziem w tył głowy. Zwłoki zostały obnażone i zmasakrowane."Nigdy nie atakowałem kobiet z chęci zysku, tylko napaści te miały podłoże seksualne. Nienawidziłem kobiet i chciałem światu pokazać, że kobieta, jej ciało to nic szczególnego. Że można tę godność kobiecą z hańbić, zgnoić, po prostu jest po śmierci tylko kupą kości i mięsa" - powiedział Joachim Knychała w trakcie śledztwa. Kolejnego napadu "Fankenstein" dokonał w Bytomiu 20 września 1975 roku. Ofiara cudem przeżyła. W listopadzie 1975 roku w Piekarach Śląskich zaatakowana zostaje Elżbieta Mikułowa. Wampir z Bytomia w makabryczny sposób okaleczył jej ciało, a głowę zmasakrował siekierą. Swoje zuchwałe ataki przeprowadzał wieczorem. Kobiety atakował na klatkach schodowych, w miejscach odludnych. Grupa dochodzeniowa, prowadząca śledztwo przez wiele lat prowadziła sprawę zabójstw. Sprawca jednak cały czas wymykał się śledczym. Stworzono portret pamięciowy sprawcy. Śledczy na potrzeby dochodzenia stworzyli nawet manekina. W 1976 roku, 6 maja dochodzi do kolejnego napadu, tym razem w Chorzowie zostaje zamordowana Mirosława Sarnowska. Zbrodnia zostaje dokonana w pobliżu miejsca zamieszkania ofiary. Podobnie jak w przypadku innych zbrodni Wampira z Bytomia, ofiara ginie w wyniku uderzenia tępym narzędziem w tył głowy. Zabójstwo miało charakter seksualny, kobieta miała obnażone dolne części ciała. W podobny sposób zostaje zamordowana Teresa Ryms, zabita 30 października 1976 roku w Bytomiu. W tym czasie Zdzisław Marchwicki - Wampir z Zagłębia oczekiwał już w celi śmierci na wykonanie wyroku. Śledczych jednak zastanawiało, że zbrodnie przeprowadzone na kobietach przez Wampira z Bytomia przebiegały w podobny sposób. Prowadzący dochodzenie obawiali się, że zatrzymano nie odpowiednią osobą. A prawdziwy Wampir cały czas pozostaje na wolności."Frankenstein" nie zaprzestawał kolejnych ataków. W marcu 1982 roku dochodzi do ostatniego zabójstwa. Na milicje zgłosił się 30-letni górnik. Wstrząśnięty poinformował milicjantów, że jego szwagierka w trakcie spaceru niefortunnie przewróciła się i straciła życie. Początkowo milicja do sprawy podeszła, jako zwyczajnego zdarzenia. Dopiero w trakcie sekcji zwłok, okazało się, że obrażenia na ciele kobiety nie pasują do obrażeń powstałych na wskutek przewrócenia się czy nieszczęśliwego wypadku. W przypadku Wampira z Bytomia zastosowano badanie wariografem, które wykazało, że Knychała kłamał. Śledczy pracując nad sprawą Bogusławy Ludygi zaczęli łączyć z nią pozostałe zabójstwa. Pion dochodzeniowy coraz bardziej utwierdzał się w sprawstwie Joachima Knychały, który ostatecznie przyznał się do wszystkich zabójstw. Ostatecznie Joachim Knychałą został skazany za 5 zabójstw i 7 usiłowań. Wyrok na Wampirze z Bytomia został przeprowadzony 28 października 1985 dzieci, żona, stała praca na kopalni "Andaluzja" w Piekarach Śląskich jako cieśla oraz górnik. Joachim Knychała wychował się w rodzinie protestanckiej. Ojciech Knychały był Polakiem, natomiast matka Niemką. Jego mieszane pochodzenie przyniosło mu wiele problemów. W dzieciństwie jak zeznawał, miał być poniżany przez babkę oraz matkę. "Polski bąkart" to jedno z wielu wyzwisk jakie w niego kierowano. Dzieci w szkole na małego Joachima miały wołać "Szwab". Knychała uczył się w zasadniczej szkole zawodowej i 1970 roku zdobył tytuł górnika-cieśli. Należał do Związku Młodzieży Socjalistycznej, aż do momentu aresztowania w 1982 roku. Po raz pierwszy został skazany w wieku 18 lat, na karę trzech lat pozbawienia wolności za zbiorowy gwałt na młodej dziewczynie. Zdaniem Knychały wyrok był niesprawiedliwy, a dziewczyna miała go wrobić w całą sprawę. Jak opowiadał śledczym, od tego momentu zaczął nienawidzić Marchwicki - Wampir z ZagłębiaZdzisław Marchwicki jest najbardziej znanym polskim seryjnym zabójca. Wokół postaci Marchwickiego i samego procesu narosło wiele legend. Sam proces miał być farsą. Na jego temat powstały dwa dokumenty. Jeden z nich wyprodukowała Telewizja Polska w odcinku "Wampir z Katowic" znajdującym się w cyklu filmów dokumentalnych Paragraf 148 - Kara śmierci przedstawiono Marchwickiego jako człowieka niewinnego. Podobny w wydźwięku film zrealizował Maciej Pieprzyca, który w dokumencie "Jestem mordercą" dowodził, że Marchwicki nie był Wampirem z Zagłębia. W czasie pięciu lat morderczej działalności, Marchwicki miał zamordować 21 kobiet, w wieku od 16 do 57 lat. Największa aktywność Wampira z Zagłębia przypada na rok 1965. W tym czasie doszło do 11 zabójstw. Pierwszego napadu dokonał 7 listopada 1964 roku w Dąbrówce Małej. Ofiarą została Anna Mycek. Wampir wobec wszystkich swoich ofiar postępował podobnie. Śledził ofiarę, a następnie tępym narzędziem uderzał w tył głowy. Następnie bił ofiarę do momentu kiedy był pewny, że nie przeżyła, po czym dokonywał czynności seksualnych z zamordowaną kobietą. W 1965 roku powołano do życia w Komendzie Wojewódzkiej Milicji Obywatelskiej w Katowicach grupę "Anna" od imienia pierwszej ofiary Wampira. Zadaniem grupy pod dowództwem Jerzego Gruby było ujęcie mordercy. Poszukiwania nabrały tępa po zabójstwie 18-letniej bratanicy Edwarda Gierka - Jolanty Gierek. W 1968 roku wyznaczono ogromną nagrodę 1 ml zł, za wskazanie sprawcy morderstw. Na podstawie licznych donosów stworzono rys psychologiczny zabójcy. Wyłoniono 267 podejrzanych, wśród których znalazł się Zdzisław Marchwicki. Do ostatniego zabójstwa doszło 4 marca 1970 roku. Dwa lata później, dochodzi do zatrzymania Marchwickiego po doniesieniu do Milicji Obywatelskiej jego żony o znęcaniu się nad nią oraz dziećmi. Proces Marchwickiego był bardzo pokazowy. Rozpoczął się 18 września 1974 roku i trwał ponad 2 lata. Prowadzono go w Klubie Fabrycznym Zakładów Cynkowych "Silesia". 28 lipca 1975 roku Marchwicki uznany został przez sąd za winnego zabójstwa 14 kobiet i usiłowania 6 kolejnych zabójstw i skazał do na karę śmierci. Leszek Pękalski - Wampir z BytowaLeszek Pękalski choć skazany został za jedno zabójstwo uznawany jest za seryjnego mordercę. Przed procesem Pękalski mnożył liczbę swoich ofiar, przyznając się na początku do 70, a później nawet do 90 zabójstw, jednak później w trakcie procesu odwołał wszystkie prokuratura udowodniła tylko jedno zabójstwo i skazała go na karę 25 lat pozbawienia wolności. Teoretycznie Pękalski powinien wyjść na wolność w 2017 roku, jednak z powodu swojego upośledzenia psychicznego, zostanie umieszczony w zamkniętym zakładzie Denke - kanibal Historia Karla Denke zamraża krew w żyłach, choć od jego zbrodni minęło wiele lat. Karl Denke był mordercą i kanibalem, który urodził się w Kalinowicach Górnych. W szkole uważany był za jednego z gorszych uczniów. Uznawany był za opóźnionego w rozwoju, podjęto nawet próby ubezwłasnowolnienia go, jednak nie przyniosły one skutku. Karl Denke, jako dorosły mężczyzna przeprowadził się do Ziębic, dawnego Münsterbergu gdzie kupił własną ziemię za pieniądze z ojcowizny. Denke mieszkał w domu przy ul. Stawowej 13. I to właśnie w tym miejscu wydarzyły się makabryczne wydarzenia. Na Denkego, mieszkańcy Ziębic mówili "Ojczulek" Karl miał być filantropem, oferującym bezdomnym i włóczęgom schronienie. Dopiero po latach na jaw wyszła prawdziwa natura "Ojczulka", który zwabiał swoje ofiary do domu, a następnie zabijał je i przerabiał na peklowane mięso, którym handlował na targowisku we Wrocławiu. Jedna z potencjalnych ofiar "Ojczulka" uniknęła losu swoich poprzedników dzięki niesamowitemu szczęściu. Vincenz Olivier po zaproszeniu do domu Denkego odwrócił się w porę i uniknął wymierzonego w niego ciosu siekierą. Niedoszła ofiara pobiegła na policję gdzie zgłosiła zajście. Niedługo później "Ojczulek" został ujęty, a tego samego dnia wieczorem popełnił samobójstwo na pętli zrobionej z chustki do nosa. W mieszkaniu Karla Denkego policjanci zastali kości oraz zakrwawione ubrania w szafach. Oprócz nich w mieszkaniu znalazły się jeszcze rzemienie, które Denke wytwarzał z ludzkiej skóry. Dokładna liczba ofiar "Ojczulka" nie jest znana, prawdopodobnie jednak zdołał zabić około 40 Kot - Wampir z KrakowaKarol Kot w momencie swojej egzekucji miał 22 lata. W ciągu swojego krótkiego życia zdążył jednak dokonać rzeczy, które jeżą włos na głowie. Wampir z Krakowa został oskarżony o zamordowanie 2 osób, 10 prób zabójstwa oraz 4 podpalenia. Zdaniem psychiatrów badających mordercę był poczytalny oraz działał z pełną świadomością. Został zatrzymany 14 lipca 1966 roku i przyznał się do wszystkich zarzucanych mu przestępstw. W czasie przesłuchań dokładnie opisywał przebieg zbrodni. Szczycił się nimi oaz opowiadał o swoich morderczych planach i zamiarach. Jak sam mówił uwielbiał widok krwi, która miała motywować go do popełniania coraz to nowszych zbrodni. Wyrok w sprawie Wampira z Krakowa ogłoszono 14 lipca 1967 roku. Sąd uznał Kota winnym i skazał go na karę śmierci. Sąd Najwyższy na wskutek odwołania 22 listopada 1967 roku zmienił karę śmierci na karę dożywotniego pozbawienia wolności. Prokurator Generalny skorzystał jednak z rewizji wyroku, czego skutkiem było skazanie Wampira na karę śmierci przez powieszenie. Wyrok został wykonany 16 maja 1968 Moruś Seryjny morderca z Sulejowa dokonał siedmiu zbrodni na terenie województwa piotrkowskiego. Pierwszej zbrodni Moruś dokonał w 1986 roku, zabijając Teresę Grabowską. Kolejne zbrodnie Moruś wykonał w pierwszej połowie 1992 roku. Wśród jego ofiar znaleźli się: 60-letnia kobieta z Piotrkowa Trybunalskiego, którą Moruś zamordował we własnym sklepie. Był również bezwzględny dla małżeństwa Małgorzaty i Mieczysławy B, których zabił we własnym domu. Zamordowana Małgorzata B. była w trzecim miesiącu ciąży. Henryk Moruś w czasie długotrwałego powstępowania sądowego nie okazywał skruchy, a w trakcie procesu wykonywał obsceniczne gesty. Biegli stwierdzili, że jest poczytalny ale nie potrafi okazywać uczuć wyższych. Sąd wydał wyrok śmierci z pozbawieniem praw publicznych. Wyroku jednak nie przeprowadzano, a po apelacjach w Sądzie Apelacyjnym w Łodzi, zamieniono go na karę dożywotniego pozbawienia Mazurkiewicz - Elegancki mordercaMazurkiewicz był jednym z najgroźniejszych seryjnych morderców w Polsce. Nazywany"Upiorem Krakowskim" czy "Eleganckim mordercą" został skazany na karę śmierci, która wykonano 31 stycznia 1957 roku. W trakcie procesu, prokuratorzy starali się udowodnić 30 domniemanych zbrodni udowodniono ich 6 oraz 2 usiłowania. Swojego pierwszego morderstwa miał się dopuścić w 1940 roku na osobie żydowskiego pochodzenia. "Upiór z Krakowa" bez skrupułów zabił swoich sąsiadów, a ofiary zakopał pod podłogą garażu przy ul. Marchlewskiego. Uważa się, że Mazurkiewicz był informatorem Gestapa, szpiclem, a także prowokatorem UB. IPN badając jego sprawę nie trafił jednak na żadne poszlaki potwierdzające te tezy.

ostatnie słowa seryjnych morderców